Thuis- en schoolverpleging voor Christian

Stephanie: “We werken al lang samen met het Wit-Gele Kruis. Toen Christian in de eerste kleuterklas zat, merkten we dat hij veel dronk. Hij stond er ’s nachts voor op en moest vaak plassen. De huisarts testte Christians urine en zag dat het suikergehalte in zijn bloed te hoog was. We werden doorverwezen naar spoedgevallen en daar ging de bal aan het rollen. Christian werd gedurende twee weken opgenomen en opgevolgd door het hele diabetesteam. Dit was zeer confronterend. We beseften meteen de ernst van het probleem. In het ziekenhuis werd aangegeven dat we voor de zorg een beroep konden doen op thuisverpleging. En dat doen we, sinds de herfstvakantie van de eerste kleuterklas. Via een insulinepomp krijgt Christian langdurige, basale insuline.

De pomp, die 24 uur loopt, wordt ingesteld door de arts in het ziekenhuis. De insuline die Christian nodig heeft bij een maaltijd of een voeding gebeurt niet automatisch. Daarvoor zorgen de thuisverpleegkundigen en wij. Van in het begin is Evy een vaste waarde.”

Evy: “Het is nu het vierde jaar dat ik bij Christian kom. Gewoonlijk dien ik insuline toe bij oudere personen, thuis. Bij Christian kom ik op school, en hij heeft een insulinepomp. De eerste keer kwam er een referentieverpleegkundige diabetes mee om mij op weg te helpen. Door haar hulp en advies wist ik goed wat ik moest doen. Dat stelde mij gerust. Ondertussen ga ik steeds de eerste keer mee met nieuwe verpleegkundigen of met collega’s die de ronde al lang niet meer deden. Hierdoor vertrouwt Christian hen sneller. Mijn collega’s kunnen me ook altijd bellen.”

Stephanie: “Ook wij mochten Evy bellen. Ik had haar vooraf gevraagd of zij dat goed vond. Ook al was er niks, toch hoorden we elkaar in het begin regelmatig. Dat zorgde voor een nauw contact tussen ons en het was een steun voor ons als ouders.”

Stephanie: “Elke ochtend schrijf ik op de fruit-, koeken- en boterhammendoos van Christian hoeveel koolhydraten er zitten in het eten dat hij mee naar school neemt.”

Evy: “Wij komen naar school op vaste tijdstippen, steeds na de speeltijden. De meester meet de glycemie altijd vooraleer Christian eet. Dat gaat vlot met een scanner, via een sensor in Christians bovenarm. Ik check die waarden, en enkel wanneer ze extreem hoog of laag staan, doe ik nog een vingerprik. Daarna kijk ik na wat Christian effectief gegeten heeft en in functie van de glycemie en de opgenomen koolhydraten stel ik in hoeveel insuline hij bij moet krijgen via de pomp. Dat doe ik in de voormiddag. Een collega van me doet hetzelfde in de namiddag.”

Stephanie: “Het vertrouwen was er meteen. We voelden dat de verpleegkundigen zeker niets zouden doen waar zij niet zeker van waren. Ze belden me steeds als zij over iets twijfelden – en dat is nog steeds zo. In het begin wisten we zelf ook nog niet alles. Het was voor alle partijen wat zoeken. Op een gegeven moment moet je alles wat meer loslaten. Dat is geen evidente. Ik werk zelf als leerkracht en neem nog elke dag mijn telefoon mee naar de leraarskamer. Onbewust ben ik daar constant mee bezig.”

Evy: “In het begin was Christian heel stil en teruggetrokken en zei hij bijna niets. Na een tijdje begon hij steeds meer te praten tegen mij. Ook de kinderen in de klas zijn het intussen gewoon dat er een verpleegkundige langskomt en ze vinden het wel leuk. In het begin kwamen zij regelmatig vragen stellen.”

Stephanie: “Door de thuisverpleging kan Christian gewoon naar school blijven gaan, terwijl ook de zorg wordt verdergezet. Voor ons als ouders is dit belangrijk. Wij weten dat alles correct wordt opgevolgd en dat het in orde komt.”

Evy: “De ouders kunnen hierdoor ook blijven werken. Onlangs was er een uitstap naar een boerderij en belde Stephanie mij op. Het was moeilijk voor haar om verlof te vragen. Ik heb dan geregeld dat er een verpleegkundige in de namiddag naar de boerderij kon rijden. Via het elektronisch verpleegdossier werd er een bericht gestuurd en de zorg kon naadloos worden overgenomen. Hetzelfde geldt ook in de omgekeerde richting. De verpleegkundige van de namiddag was eens ziek. Haar vervangster had dit werk nog nooit gedaan en ik kon mij niet vrijmaken. Ik belde daarover met Stephanie. Ze had toevallig vrij en kon de namiddagshift dus zelf voor haar rekening nemen. Het zijn hele fijne mensen om mee samen te werken.”

Stephanie: “Driemaandelijks gaat Christian op controle bij de specialist. In al die jaren waren zijn waarden steeds goed. Binnenkort komt hij in aanmerking voor een ‘slimme’ insulinepomp. Dat is iets wat we aan het uitstellen zijn, zowel voor onszelf als voor de meester en de verpleegkundigen. Met deze pomp wordt de insuline nog beter afgestemd op zijn waarden en is het risico op schade later ook lager. Christian wordt ondertussen ook ouder. Hij heeft zelf al veel inzichten in wat hij moet doen en in zijn voedingspatroon. Vooral de lagere waarden voelt hij goed aan. Ooit zal hij alles volledig zelfstandig doen. Toch zullen we de zorg niet snel loslaten, omdat het meten van alles best complex is en heel correct moet gebeuren.”

Evy: “Onlangs vroeg Christian of hij het zelf mocht doen omdat hij dat thuis al geleerd had. Ik heb hem dan uitgelegd dat ik hem geloofde en dat hij dat thuis mag doen bij zijn mama en papa, maar dat ik het toch zelf ging doen. Vorig jaar heeft hij een moeilijke periode gehad en dikwijls gevraagd waarom ik steeds weer moest komen. Ik heb dat dan uitgelegd en hij begreep het. Hij gaf aan dat hij graag heeft dat ik kom, maar niet voor dit. Hij merkt dat de andere kindjes geen zorg nodig hebben en hij dus ‘anders’ is. Nu gaat het beter met hem. Hij is ook open naar mij en heel op zijn gemak bij mij. Ik ben nog altijd blij dat ik ‘ja’ heb gezegd toen men mij vroeg om deze zorg op te nemen en ik ga het echt missen als dit ooit stopt. Ik ben er intussen op getraind om altijd goed het uur in het oog te houden, zodat ik zeker tijdig op school ben. We hebben binnen het team afspraken gemaakt voor als er een andere verzorging uitloopt waardoor ik te laat zou zijn, maar dat is tot nu toe nog nooit gebeurd.”

^{Bron: 'Overal thuis' van NPTV}